Elvira Broersma is doula en holistisch coach: ‘We gaan echt samen de zwangerschap en bevalling door’
Ruim drie jaar geleden gooide Elvira Broersma haar leven compleet om. Haar goede baan op de Zuidas verruilde ze voor haar passie: werken als doula en holistisch coach. Aan Stories vertelt ze openhartig over haar werk. “Het was een cadeau aan mezelf om hier diep in te duiken.”
“Als doula en holistisch coach bied ik emotionele en fysieke ondersteuning tijdens de zwangerschap, geboorte en de periode daarna. Ik ondersteun de vrouw - en in de meeste gevallen het koppel - in het hele proces. Je kunt het ook een geboortecoach noemen. Daarnaast ben ik postpartum doula: ik ondersteun ook in de periode na de geboorte. Daar bied ik holistische zorg in de kraamperiode, ter bevordering van het fysieke en mentale herstel van de moeder. Dit is superbelangrijk, ook voor de hechting met het kindje. Het is wel iets anders dan kraamzorg; in alle gevallen blijft de verloskundige medisch eindverantwoordelijk.”
Holistisch Leestijlcoach en zelf zwanger
“Ik deed tot drie jaar geleden compleet iets anders. Ik was in loondienst als internationaal accountmanager bij een commercieel vastgoedbedrijf op de Zuidas. Ik ging weg uit onvrede, liep helemaal vast. Destijds deed ik vooral wat ik dacht dat anderen van mij verwachtten. Mentaal trok ik het niet langer en ook fysiek had ik ‘last’ van mijn werk. Ik had en RSI-arm en kon mijn rechterhand niet meer gebruiken. Ik kwam het werk als holistisch coach tegen en volgde een online webinar. Voor mijn gevoel kwam alles samen. Ik besloot de opleiding tot Holistisch LeefstijlCoach te doen, om te kijken of het werk me überhaupt lag. Het was een cadeau aan mezelf om hier diep in te duiken: ik vond het fantastisch! Ik (her)ontdekte mezelf en nam weer de regie over mijn eigen leven. Toen ik klaar was na de tweejarige opleiding, stond ik voor een keuze: ga ik mannen, vrouwen of misschien wel kinderen coachen? En toen raakte ik in mei vorig jaar plotseling zelf zwanger. Ongepland…
Ik wil heel graag kinderen, maar in deze situatie was het niet gewenst. De relatie met mijn toenmalige partner was niet stabiel. Na heel lang wikken en wegen, heb ik een onwijs moeilijke beslissing voor mezelf moeten nemen: ik heb de zwangerschap niet voortgezet. Die periode zorgde er wel voor dat ik nóg beter nadacht hoe ik mijn leven wilde leiden. Als ik kinderen zou krijgen, wat wil ik hen dan bieden? Hoe wil ik ze grootbrengen en wat voor rol heb ik in hun leven? In een hele korte tijd heb ik onder een bepaalde tijdsdruk hele belangrijke vragen aan mezelf moeten stellen.”
Steeds weer dat doulaschap
“Tijdens de zwangerschap en nadat ik die moeilijke beslissing had gemaakt, kreeg ik verschillende ‘tekenen’ die me in de richting van het doulaschap wezen. Toen ik een aantal maanden later opzocht wat een doula precies doet, was ik stomverbaasd: wat ik las, dat was ík gewoon?! Maar ik vond het eng de stap te nemen. Ik bedacht excuses voor mezelf om het niet te doen, onder andere dat ik zelf geen kinderen had. Maar het gevoel was zo sterk dat ik toch doorzette.
Een half jaar later begeleidde ik mijn eerste zwangere koppel. Het triggerde wel herinneringen aan het verleden, maar niet op een vervelende manier. Ik denk dat ik de beslissing om mijn zwangerschap niet voort te zetten zo weloverwogen heb genomen, dat ik het voor mezelf goed heb afgerond. Het bleek voor mij niet pijnlijk om met zwangeren te werken; het voelde juist goed. Dat deze vrouwen nu zwanger zijn en hun toekomstige kindje een zo mooi mogelijke start willen geven in het leven en ík daarin mag begeleiden, is fantastisch.”
Als coach bij Stories
“Als doula begin ik het liefst al wanneer vrouwen 12 tot 16 weken zwanger zijn. Als het klikt tussen ons en ik de beste doula voor ze ben, hebben we een paar weken later het intakegesprek. Als doula help ik iedereen, ook alleenstaanden of vrouwen die de wens hebben alleenstaande moeder te zijn. Mannen zijn soms sceptisch in het begin. Dat kan veranderen na een intake, maar het kan ook dat het stel daarom afhaakt. Dat vind ik pijnlijk; ik gun het elke vrouw om tijdens de zwangerschap, geboorte en periode daarna alle support te krijgen die ze wenst, zodat ze zich gesteund, gehoord en gezien voelt.”
Mijn intakegesprekken, ‘gewone’ coachsessies los van zwangerschap of juist voor conscious conception, doe ik in mijn praktijkruimte in Stories. Ik was op zoek naar een fijne locatie, waar ik me prettig voelde. Ik kwam Stories tegen op internet en was direct enthousiast. Er is veel mond tot mond reclame. Gelijkgestemde therapeuten en coaches kunnen naar elkaar doorverwijzen. Tijdens de zwangerschap spreek ik diverse keren als coach met de vrouw of het koppel bij Stories, maar ook bij de mensen thuis en vanaf week 38 sta ik on call. Dan mogen cliënten mij 24/7 bellen. Als de bevalling is begonnen, probeer ik binnen een uur aanwezig te zijn. Daarom begeleid ik alleen mensen in Amsterdam en omgeving. Of je nu in het ziekenhuis, geboortecentrum of thuis bevalt, ik zorg voor je en blijf aan je zijde tot enkele uren na de geboorte. Tijdens je bevalling blijf ik continu bij je, wat je ook meemaakt. Ik werk niet in shifts en heb geen vervanger, ik draag je niet zomaar over aan een ander. Ik ga juist mee en coach je erdoor. Daarin onderscheid ik me van een verloskundige.
Nadat de bevalling heeft plaatsgevonden kom ik zo’n acht tot veertien dagen later weer bij de kersverse ouder(s) thuis. Niet alleen om te kijken hoe het met hen gaat, maar ook om terug te blikken op de bevalling. Wat vonden ze het mooiste moment en wat hadden ze graag anders gezien? Vaak gaat een bevalling anders dan ze in eerste instantie had gedacht of gewenst, maar kijken ze er met een goed gevoel op terug. De eerste keer dat ik bij een bevalling was die in het ziekenhuis plaatsvond, was ik redelijk verbaasd over wat een verloskundige eigenlijk níet doet. Ik hielp bijvoorbeeld de vrouw met het opvangen van een wee of een andere houding aannemen, terwijl de verloskundige toekijkt of medische dingen checkt. Ik mis soms het oprechte afstemmen op de vrouw. Veel zijn goed in hun vak en hebben empathie, maar je merkt in het ziekenhuis vaak ook de tijdsdruk en ziet dat ze zorgen voor meerdere barende tegelijkertijd.”
Weinig stilstand bij psychische en emotionele kant zwangerschappen
“In onze maatschappij wordt misschien wel te weinig stilgestaan bij de psychische en emotionele kant van zwangerschappen, de transitie naar ouderschap en alles wat daarbij komt kijken. Miskramen, een zwangerschap afbreken, doodgeboren kinderen of het verlangen om ouder te worden terwijl het niet lukt, maar ook borstvoeding: er mag in mijn beleving meer over gesproken worden. Er zijn zoveel vrouwen die hiermee te maken krijgen en ook bij vrouwen die wél een kindje krijgen, verandert hun leven compleet; er wordt namelijk ook (opnieuw) een ouder geboren.
Er is nog veel te winnen rondom geboorte. Ik denk dat we een verschuiving in het bewustzijn nodig hebben, in de richting van het vertrouwen dat vrouwen juiste keuzes maken voor zichzelf en voor hun baby. Zo kunnen we een toekomst creëren waarin vrouwen positieve bevallingservaringen krijgen die ze zo graag willen, de medische hulp die ze werkelijk nodig hebben en de kracht, het respect en de autonomie die ze volledig verdienen. Laten we het gesprek op gang brengen. Ik hoop daar nog jaren een bijdrage aan te kunnen leveren.”